Tapınağı temiz ve saf tutmak…
Umarım yaz güzel geçmiştir Jhavalardan pek anlaşılmasa da artık Eylül geldi.
Yoga bedeni bir tapınak olarak görüyor. Beden derken sadece fiziksel beden olarak değil nefes, enerji, duygu ve zihin beden olarak algılayın.
Sürekli bir şeyler atıştırıyorsam, kendimle kalmak için zaman ayırmıyorsam, kendimi besleyen aktiviteler yapmıyorsam, merkezde kendim değil başkaları varsa ve başkalarını memnun etmek için kendimi paralıyorsam, yaşadıklarımı öğretmen olarak görmek yerine dram olarak algılıyorsam tapınağa iyi bakmıyorum demektir.
Pardon her zamanki halimle çok net söyledim. Beni tanıyorsanız belki de bu halime alıştınız ya da alışıyorsunuz bilmiyorum. Bunlar egoistlikle ilgili değil. Kendimizi yaşamımızın merkezine yerleştirmedikçe bir yerlere sürüklenip duracağız.
En çok çalıştığım konulardan biri kendi merkezimde kalabilmek. Bazen bir övgü alınca kendim gibi davranamıyorum. Fark edip kendime dönmem zaman alıyor. Bazen mutluluğu kendi dışımda aramaya çalışıyorum; başka kişilerde, yerlerde veya bazen yiyecek içecekte.
Biz merkezimizde kaldığımız sürece tapınak temiz ve saf kalıyor. Diğer her şeyin ve herkesin gerçekte sadece birer ziyaretçi olduğunu fark ediyoruz.
Bu yazıyı Ganesh mantra ile bitiriyorum. Shiva ve Parvati’nin oğlu fil başlı tanrı Ganesh’in engelleri ortadan kaldırdığına inanılıyor.
OM GAM GANAPATAYE NAMAHA
Ganesh’i saygı ve sevgiyle selamlıyorum.
Eylül ayı rahat ve güzel geçsin…
‘Kendini kendinden özgürleştirmek’ Bu yazı dizisinde iddialı ve havalı bir başlık seçtim. Birkaç bölüm olacak…
